در چند سال اخیر با راه اندازی چند استارت آپ بیمه ای یک گام به جلو برداشتیم و این امکان را فراهم کردیم تا بیمه گذار با چند کلیک بتواند اتومبیل خود را بیمه کند و یا از خدمات مشابه بهره مند شوند، اما برخی از کشورها حتی خسارات تصادف بیمه ای را نیز با استفاده از اینترنت اشیا محاسبه می کنند و در ظرف زمانی کمتر از ۱۰ دقیقه می پردازند.

به عبارت ساده ‎تر اگر اتومبیل بیمه گذاری در یک خیابان تصادف کند. شرکت بیمه ای با استفاده از سنسورها و دوربین های مختلف در همان زمان متوجه می شود که اتومبیل بیمه شده شرکت آنها تصادف کرده و بلافاصله بدون مراجعه حضوری در کمتر از چند دقیقه محاسبات و ضرر و زیان احتمالی برآورد می شود و  در همان لحظه خسارت به شکل کاملا اینترنتی و بدون حتی یک مکالمه یک دقیقه ای به حساب بیمه گذار اتومبیل پرداخت می شود.
حال شما اگر در ایران تصادف کنید و اتومبیل شما بیمه بدنه داشته باشد چقدر طول می کشد تا از شرکت بیمه خسارت بگیرید؟ ضریب خطا نیز در برآورد محاسبات از طرف شرکت بیمه بالاست. از آنسو امکان فریب دادن شرکت های بیمه از سوی بیمه گذار نیز وجود دارد، چرا؟ چون هنوز خدمات بیمه در ایران سنتی است.

ضرر و زیان استفاده نکردن از اینشورتک به هر دو طرف بیمه گذار و بیمه شونده برمی گردد. در همین مثال تصادف اتومبیل اگر خدمات آنلاین با استفاده از ابزارهای نوین در ایران صورت بگیرد بی شک افراد زیادی حاضرند اتومبیل خود را بیمه بدنه کنند زیرا می دانند خسارات با تشخیص درست در کمترین زمان ممکن محاسبه و پرداخت می شود. سود حاصله از بیمه بدنه اتومبیل در چنین شرایطی هم برای بیمه گذار است و هم بیمه شده، اما در وضعیت کنونی بسیاری از رانندگان اتومبیل خود را بیمه بدنه نمی کنند و ضرر آن هم به شرکت های بیمه برمی گردد و هم به مالک اتومبیل. 

در زمینه بیمه درمانی نیز وضعیت به همین منوال است. شرکت های بیمه در ایران هم درصد تشخیص ریسک آنها از بیمه گذار پایین است و هم تعهدات خود را مثل شرکت های خارجی با سرعت و دقت انجام نمی دهند، چرا؟ چون محاسبات دقیق ندارند و نمی توانند برآوردهای دقیقی از میزان خسارت احتمالی بیمه شونده داشته باشند، اما اگر بتوانند با چند ابزار ساده مثل مچ بند یا سنسور به تشخیص بهتری برسند بی تردید نتایج بهتری به دست می آید.

دانشمندان علوم کامپیوتر و علوم پزشکی به کمک هم حسگرهایی را ایجاد کردند که می توانند مشکلات بدن انسان را به راحتی از طریق وارد شدن به روده بیمار اندازه گیری و نتایج را برای تشخیص بیماری در خود ثبت کنند. همچنین محققان موفق به تولید نوعی حسگر زیستی برای سنجش فشار داخلی بدن شده اند که انجام برخی رویه های درمانی را به علت حل شدن در بدن انسان ساده تر می کند. این حسگر کوچک و منعطف برای بررسی برخی بیماری های مزمن ریه و تورم مغز قابل استفاده است و قبل از آنکه به طور کامل در بدن حل شود می تواند برخی اطلاعات حیاتی مربوط به بیماری های یادشده را برای پزشکان ارسال کند.

این حسگر بدون ایجاد جراحت و آسیب به درون بافت های نرم بدن فرو می رود و اطلاعات را به طور بی سیم برای دستگاه های پزشکی ارسال می کند.

اگر صنعت بیمه بتواند پیوند درستی بین خدمات خود و استفاده از این حسگرها ایجاد کند هم می تواند به رشد و توسعه صنعت بیمه کمک کند و هم رضایت مشتری را به دست آورد.

استفاده از اینترنت اشیا به افرادی که از بیمه درمان استفاده می کنند کمک بسیاری خواهد کرد. امروزه اگر فردی مبتلا به دیابت باشد، مجبور است چه در زمان بروز بیماری و استفاده از امکانات بیمه، چه در زمان سلامتی، حق بیمه خود را پرداخت کند. با استفاده از اینترنت اشیا دیگر نیازی به پرداخت حق بیمه ماهیانه نیست. این دستگاه های هوشمند می توانند بروز بیماری را تشخیص دهند و به صورت خودکار از مبلغی که از قبل به عنوان حق بیمه پرداخت شده برداشت کنند. این روش کاملا به نفع مشتری است.

اما شرکت های بیمه در ایران هنوز با فرستادن چند جوان و نوجوان در کوچه و خیابان ها به دنبال جذب مشتری اند یا با دادن مجوز نمایندگی احساس می کنند در حال رشد و توسعه اند. در صورتی که در دنیا اتفاق های مبارکی با استفاده از اینشورتک ها در حال رقم خوردن است. در بازار رقابتی صنعت بیمه کسی برنده است که بتواند با حداقل ریسک تعهدات خود را در کمترین زمان بپردازد. مشتریان شرکت های بیمه در ایران هنوز با مشکل امروز برو فردا بیا مواجه هستند. 

به قولی اینشورتک صنعت بیمه را مجبور می کند تا کالا ها و خدمات خود را با کیفیت بهتری به مشتریان ارائه کند. آنچه در اینشورتک اهمیت دارد این است که رویه سنتی طریقه انجام کار کنار گذاشته شده و با استفاده از ابزار های جدید، شرایط به طوری مساعد شود تا مشتریان به راحتی بتوانند بیمه خود را کنترل کنند و از مزایای ویژه  آن بهره برند. چالش اینشورتک این است که بتواند برای مشتریان جذاب باشد و بدین منظور نیاز است که محصولات متناسب با نیاز افراد باشند. روش سنتی ارائه یک محصول مشترک به تمامی مشتریان در اینشورتک پذیرفته نیست.

شرکت های بیمه در ایران در وضعیت کنونی در یک رقابتی سنتی در حال فعالیت هستند. در چنین شرایطی برنده بازی کسی است که بتواند از اینشورتک ها استفاده کند تا هم مشتریان بیشتری را جذب بیمه کند و هم با آمارها و اطلاعات دقیق درصد ریسک را پایین بیاورد و به رشد و توسعه سازمان خود کمک کند.

در یکی از تحقیقات آمده اینشورتک ها طی چند سال اخیر، به سرعت پیشرفت کرده اند و سرمایه گذاری ها در این زمینه بسیار گسترش یافته است. در سال ۲۰۱۱، تنها ۱۴۰ میلیون دلار در این صنعت سرمایه گذاری شده بود. این عدد در سال ۲۰۱۳ به ۲۷۰ میلیون دلار و در سال ۲۰۱۵ به ۲.۷ میلیارد دلار رسید. سرمایه گذاری روی هر اینشورتک، بیش از پنج برابر شد و از ۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ به ۲۲ میلیون دلار در سال ۲۰۱۵ رسید. 

با وجود اینکه آمریکا قطب اصلی اینشورتک به شمار می آید، ۴۰ درصد از اینشورتک ها در اروپا، خاورمیانه و آفریقا فعالیت می کنند. بعد از آمریکا، انگلستان و آلمان دو قطب اصلی اینشورتک در جهان به شمار می آیند. قاره آسیا تنها، ۱۴درصد از اینشورتک ها را در اختیار دارد، اما با توجه به ظرفیت موجود در کشورهای این منطقه، این صنعت به سرعت رشد خواهد کرد.

استارت آپ های این صنعت، پتانسیل دستیابی به سهم بزرگی از بازار را دارند. حجم حق بیمه ها در این صنعت بیش از ۴ تریلیون دلار است. در اروپای غربی و آمریکای شمالی طی چهار سال رشد این صنعت، تولید ناخالص داخلی ۶.۲ درصد افزایش یافته است. ۴۰ درصد از اینشورتک ها هنوز گنجایش معرفی محصولات و خدمات جدید را دارند و می توانند وارد بخش های تازه ای از بیمه شوند. ۲۲ درصد دیگر نیز روی کاهش هزینه خرید بیمه ها تمرکز کرده اند. این دسته از اینشورتک ها سعی دارند تا با استفاده از رابط های دیجیتالی این کار را انجام دهند. باقی اینشورتک ها نیز روی کاهش هزینه ثبت ادعا تمرکز کرده اند.